Co to jest? Jest to grupa chorób skóry wywołana prze wirusy. Do najczęstszych chorób wirusowych zaliczamy opryszczkę zwykłą, brodawki wirusowe skórne i płciowe, półpasiec, ospę wietrzną oraz mięczaka zakaźnego. Jakie są przyczyny wirusowych chorób skóry? Wirusy są cząstkami zbudowanymi z białek oraz kwasów nukleinowych czyli DNA lub RNA. Nie posiadają zdolności do samodzielnego rozmnażania się. W celu powielenia swojego materiału genetycznego wykorzystują komórki organizmu żywego, komórki skóry człowieka. Do zakażenia dochodzi najczęściej na drodze bezpośredniego kontaktu fizycznego, ale poszczególne typy wirusów mogą przenikać do organizmu człowieka na inne, swoiste sposoby. Wirusy, wnikając i namnażając się w komórkach, wywołują różne reakcje w skórze, począwszy od pęcherzyków, a kończąc na guzach. Poniżej wymieniono objawy kliniczne poszczególnych chorób wirusowych skóry i możliwości ich leczenia. Opryszczka zwykła Opryszczka jest najczęściej kojarzona ze zmianami w okolicy ust. Wywołuje ją wirus Herpes simplex (HSV). W zależności od jego typu zmiany mogą występować w różnych okolicach. Wirus HSV typu 1 wywołuje najczęściej zmiany na skórze twarzy, warg ustnych lub błonie śluzowej jamy ustnej. Z kolei HSV typu 2 może powodować zmiany w obrębie narządów płciowych. Wirus HSV 2 został szerzej omówiony w dziale o chorobach przenoszonych drogą płciową. Do zakażenia dochodzi w następstwie bezpośredniego kontaktu z chorym lub drogą kropelkową. W przypadku zmian w okolicach narządów płciowych kobiety może dojść do zakażenia noworodka w trakcie porodu. Jakie są objawy opryszczki? Fot. 1. Opryszczka CDC Public Health Image Library Po przeniknięciu wirusa do organizmu pojawiają się objawy. Na skórze występują drobne pęcherzyki wypełnione początkowo treścią surowiczą, a następnie ropną. Skóra w otoczeniu pęcherzyków jest żywoczerwona. Z czasem zmiany pękają, pozostawiając nadżerki, które pokrywają się strupem. Zmianom może towarzyszyć ból w okolicy wykwitów skórnych, gorączka, dreszcze, uczucie osłabienia oraz powiększenie lokalnych węzłów chłonnych. Są to objawy tak zwanego zakażenia pierwotnego, które ustępują w ciągu kilku lub kilkunastu dni. Wirus opryszczki zwykłej posiada zdolność przechodzenia w stan utajonej aktywności. Przenika on wtedy do tkanki nerwowej, a replikacja jego materiału genetycznego zostaje ograniczona. Okres, w jakim wirus przebywa w postaci utajonej (latentnej), jest różny. W pewnych okolicznościach dochodzi do reaktywacji wirusa. Ma to miejsce w przypadku gorączki, miejscowych urazów, w wyniku działania promieniowania słonecznego, miesiączki i in.. Mówimy wtedy o nawrocie opryszczki. Opryszczka zwykła jest najczęściej samoograniczającą się chorobą o krótkotrwałym przebiegu. Należy jednak pamiętać, że w pewnych stanach zakażenie HSV może mieć groźne konsekwencje. Pacjenci ze skłonnością do atopii (cierpiący na atopowe zapalenie skóry) częściej chorują na wirusowe choroby skóry, a przebieg tych chorób może być bardzo ciężki. U pacjentów z obniżoną odpornością (AIDS, choroba nowotworowa) zmiany mogą się utrzymywać przewlekle i mieć charakter rozsiany. W przypadku, gdy wirus zajmuje struktury oka, może dojść do trwałej utraty wzroku. Co zrobić, gdy pojawią się objawy? Należy się zgłosić do dermatologa lub lekarza rodzinnego. Jeśli zmiany występują w okolicach płciowych u ciężarnej, konieczna jest konsultacja z ginekologiem (zobacz: Zakażenie narządów płciowych wirusem opryszczki u kobiet w ciąży). Jak lekarz stawia diagnozę? Rozpoznanie można ustalić najczęściej na podstawie wywiadu i objawów dermatologicznych. Diagnozę potwierdzają wymazy pobrane ze zmian skórnych przeznaczone do hodowli. Pomocne jest też badanie cytologiczne. Jakie są sposoby leczenia opryszczki? Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Niestety dotychczas nie wynaleziono leku eliminującego całkowicie wirusa z organizmu człowieka. Dostępne są chemioterapeutyki przeciwwirusowe hamujące jego namnażanie się w komórkach (np. acyklowir). W zależności od nasilenia objawów w leczeniu opryszki stosuje się preparaty miejscowo lub ogólnie. Pozwalają one skrócić okres choroby i/lub zmniejszyć nasilenie objawów. W przypadku częstych nawrotów można zastosować leczenie profilaktyczne – polega ono na ciągłym stosowaniu leku ogólnie w mniejszych dawkach. Co robić, by uniknąć zachorowania? Nie ma specyficznych metod zapobiegających zakażeniu HSV. Pacjenci powinni mieć świadomość, że choroba jest zakaźna i rozprzestrzenia się w wyniku bezpośredniego kontaktu. Brodawki wirusowe Jest to grupa schorzeń skóry wywołanych przez ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV). Wirus wnika do skóry w następstwie bezpośredniego kontaktu. Na zjawisko infekcji duży wpływ ma indywidualna odporność i stan skóry. Do zakażenia dochodzi w miejscach najczęściej narażonych na urazy, czyli stopy, ręce, kolana. Zakażeniu sprzyja wspólne użytkowanie basenów, łazienek, sypialni. Wirus powoduje namnażanie się komórek skóry, co w rezultacie powoduje powstawanie brodawek. Zmiany mogą się lokalizować zarówno na skórze, jak i błonach śluzowych. Brodawki w okolicach płciowych zwane też kłykcinami kończystymi należą do chorób przenoszonych drogą płciową – zostały omówione w odpowiednim dziale. Brodawki na skórze mogą powstać w każdej lokalizacji. Istnieje wiele typów wirusa HPV. Niektóre z nich mają tak zwany potencjał onkogenny. Oznacza to, że infekcja danym typem HPV może doprowadzić do rozwoju nowotworu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku infekcji błony śluzowej szyjki macicy i rozwoju raka w jej obrębie. Brodawki wirusowe są bardzo zakaźne. Zmiany są nie tylko źródłem zakażenia dla otoczenia. Często pojedyncza zmiana jest powodem rozsiewu brodawek u tego samego pacjenta. Jest to związane ze zjawiskiem autoinokulacji (samozakażenia), gdzie pacjent sam przenosi wirusa w inne miejsce swojego ciała. Raz przebyte zakażenie wirusem HPV nie pozostawia trwałej odporności, co wiąże się z możliwością nawrotu choroby. Jakie są objawy? Fot. 2. Brodawka wirusowa Wikimedia Commons W zależności od lokalizacji i obrazu klinicznego rozróżnia się następujące typy brodawek wirusowych skóry: brodawki zwykłe - są to grudki o szorstkiej, nierównej powierzchni, barwy skóry zdrowej lub szarobrunatnej; mogą występować w każdym miejscu, ale najczęściej lokalizują się na rękach i stopach; czasami brodawki powstają na wałach paznokciowych lub nawet pod płytką paznokciową brodawki stóp - zmiany mogą mieć dwojaki charakter; lokalizują się najczęściej na podeszwie stopy; czasami wnikają głęboko w skórę pod wpływem ciężaru ciała, powodując stan zapalny i bolesność; w innym przypadku tworzą płaskie, szorstkie ogniska opisywane przez pacjentów jako skupiska drobnych brodawek brodawki płaskie (młodocianych) - są to płaskie, gładkie, często cielisto zabarwione grudki na skórze; wykwity te mogą występować wszędzie, ale na ogół lokalizują się na skórze twarzy i kończyn; zmiany mają tendencję do samoistnego ustępowania. Co zrobić w przypadku pojawienia się objawów? Należy się zgłosić do lekarza dermatologa. Jak lekarz ustala diagnozę? Rozpoznanie lekarz może ustalić na podstawie wywiadu i objawów dermatologicznych. Jak można leczyć brodawki wirusowe? Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Metody terapeutyczne obejmują leczenie zachowawcze i zabiegowe. Leczenie preparatami zewnętrznymi jest skuteczne przy zmianach o niewielkim nasileniu. Mechanizm działania tych leków polega na hamowaniu namnażania się komórek oraz wzmaga ich złuszczanie się w brodawkach. Ponadto niektóre preparaty mają działanie immunomodulujące. Oznacza to, że mogą pobudzać miejscową odporność w skórze. W przypadkach zmian bardziej nasilonych i niepoddających się leczeniu zachowawczemu skuteczne są metody zabiegowe, takie jak krioterapia ciekłym azotem lub podtlenkiem azotu, elektrochirurgiczne usunięcie brodawek, zastosowanie lasera CO2 lub chirurgiczne opracowanie zmian skórnych. Wybór metody jest zróżnicowany i dostosowywany indywidualnie przez lekarza dermatologa. Należy pamiętać, że wyżej wymienione sposoby leczenia są tylko metodami leczącymi objawy. Nie ma leku skutecznie eliminującego wirusa HPV ze skóry. Co robić, by uniknąć zachorowania? Mimo licznych badań nie udało się odkryć swoistych mechanizmów warunkujących wnikanie wirusa do skóry. Tym samym nieznane są sposoby zapobiegania zakażeniu tym wirusem. Chory musi mieć świadomość, że choroba jest zakaźna i kontakt ze zmianami skórnymi może spowodować zakażenie. Należy pamiętać o stosowaniu obuwia ochronnego w miejscach publicznego użytku, takich jak łaźnie, baseny, natryski. Mięczak zakaźny Jest to powszechnie występujące zakażenie skóry wywołane przez wirusa mięczaka zakaźnego (MCV). Choroba najczęściej występuje u dzieci w wieku szkolnym i u młodych dorosłych aktywnych seksualnie. Zakaźność jest duża. Do zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu fizycznego skóry ze zmianą chorobową. Dlatego też, podobnie jak w przypadku brodawek wirusowych, może dochodzić do przeszczepiania przez chorego zmian z jednego miejsca ciała na inne. Fot. 1. Mięczak zakaźny Fot. Wikimedia Commons Jakie są objawy? Choroba objawia się występowaniem guzków o gładkiej, kopulastej powierzchni, często z wgłębieniem w centrum, barwy skóry zdrowej lub białawej Wykwity najczęściej lokalizują się na skórze rąk, twarzy i narządów płciowych. Mogą zajmować też błony śluzowe. Co zrobić w przypadku takich objawów? W przypadku pojawienia się wyżej wymienionych objawów należy się zgłosić do dermatologa. Jak lekarz ustala diagnozę? Rozpoznanie lekarz może ustalić na podstawie wywiadu i objawów dermatologicznych. Jakie są możliwości leczenia? Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Choroba ma charakter samoograniczający, a zmiany ustępują samoistnie bez pozostawienia śladu. Może to trwać jednak wiele miesięcy. W leczeniu stosuje się chirurgiczne usuwanie guzków lub miejscowe preparaty, które powodują ustąpienie zmian. Po przebyciu choroby bardzo rzadko zmiany pojawiają się po raz drugi. Co robić, by uniknąć zachorowania? Zakaźność jest duża. Do zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu fizycznego skóry ze zmianą chorobową. Podobnie jak w przypadku wcześniej wspomnianych chorób wirusowych skóry nie ma specjalnych sposobów zapobiegania zakażeniu. Do zakażenia dochodzi często na basenach, w publicznych łazienkach, u dzieci w trakcie wspólnej zabawy.
Wirusowe choroby skóry twarzy. Choroby wirusowe to choroby zakaźne – przenoszone na skutek bezpośredniego kontaktu z osobą zarażoną. Dlatego wiele z nich dotyczy dzieci, na co dzień przebywających w dużych skupiskach – przedszkolach, szkołach. Typowa choroba wirusowa skóry twarzy to wywołana przez Herpes simplex (HSV) opryszczka
Uwzględniamy produkty, które naszym zdaniem są przydatne dla naszych czytelników. Jeśli kupujesz za pośrednictwem linków na tej stronie, możemy zarobić niewielką prowizję. Oto nasz proces. Co to jest infekcja skóry? Twoja skóra jest największym organem twojego ciała. Jego funkcją jest ochrona organizmu przed infekcją. Czasami sama skóra ulega zakażeniu. Infekcje skóry są wywoływane przez wiele różnych zarazków, a objawy mogą być różne, od łagodnych do poważnych. Łagodne infekcje można leczyć za pomocą leków dostępnych bez recepty i środków do domu, podczas gdy inne infekcje mogą wymagać pomocy medycznej. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o infekcjach skóry i o tym, co zrobić, jeśli je masz. Poniżej przedstawiono cztery różne rodzaje infekcji skóry: 1. Bakteryjne infekcje skóry Bakteryjne infekcje skóry często zaczynają się od małych, czerwonych guzków, które powoli powiększają się. Niektóre infekcje bakteryjne są łagodne i łatwo je leczyć miejscowymi antybiotykami, ale inne infekcje wymagają doustnego antybiotyku. Różne rodzaje bakteryjnych infekcji skóry obejmują: zapalenie tkanki łącznej liszajec czyraki trąd 2. Wirusowe infekcje skóry Wirusowe infekcje skóry są wywoływane przez wirusy. Te infekcje są od łagodnych do ciężkich. Różne rodzaje infekcji wirusowych obejmują: półpasiec (półpasiec) ospa wietrzna Molluscum contagiosum brodawki odra choroba rąk, stóp i jamy ustnej 3. Grzybicze infekcje skóry Te rodzaje infekcji skóry są wywoływane przez grzyby i najczęściej rozwijają się w wilgotnych obszarach ciała, takich jak stopy lub pod pachami. Niektóre infekcje grzybicze nie są zaraźliwe i zazwyczaj nie zagrażają życiu. Różne rodzaje infekcji grzybiczych: stopa sportowca drożdże liszaj obrączkowy Grzyb paznokci pleśniawki jamy ustnej wysypka pieluszkowa 4. Pasożytnicze zakażenie skóry Tego typu infekcje skóry są wywoływane przez pasożyta. Infekcje te mogą rozprzestrzeniać się poza skórę do krwiobiegu i narządów. Infekcja pasożytnicza nie zagraża życiu, ale może powodować dyskomfort. Różne rodzaje pasożytniczych infekcji skóry obejmują: wszy roztocza świerzb skórna larwa wędrująca Objawy infekcji skóry również różnią się w zależności od rodzaju. Typowe objawy to zaczerwienienie skóry i wysypka. Mogą również wystąpić inne objawy, takie jak swędzenie, ból i tkliwość. Skontaktuj się z lekarzem, jeśli masz pęcherze wypełnione ropą lub infekcję skóry, która nie ustępuje lub stopniowo się pogarsza. Infekcje skóry mogą rozprzestrzeniać się poza skórę i do krwiobiegu. Kiedy tak się dzieje, może zagrażać życiu. Objawy ciężkiej infekcji obejmują: ropa pęcherze łuszczenie się skóry, rozpad ciemny, skóra wyglądająca na martwicząlub skóra, która staje się odbarwiona i bolesna Przyczyna infekcji skóry zależy od rodzaju infekcji. Bakteryjne zakażenie skóry: Dzieje się tak, gdy bakterie dostają się do organizmu przez przerwę w skórze, taką jak skaleczenie lub zadrapanie. Zranienie lub zadrapanie niekoniecznie oznacza, że rozwinie się infekcja skóry, ale zwiększa ryzyko, jeśli masz osłabiony układ odpornościowy. Obniżony układ odpornościowy może być wynikiem choroby lub skutkiem ubocznym leków. Wirusowa infekcja skóry: Najpopularniejsze wirusy pochodzą z jednej z trzech grup wirusów: pokswirusa, wirusa brodawczaka ludzkiego i wirusa opryszczki. Infekcja grzybiczna: Chemia ciała i styl życia mogą zwiększać ryzyko infekcji grzybiczej. Na przykład możesz doświadczyć wielu ataków stopy atlety, jeśli jesteś biegaczem lub jeśli dużo się pocisz. Grzyby często rosną w ciepłym, wilgotnym środowisku. Noszenie spoconych lub mokrych ubrań jest czynnikiem ryzyka infekcji skóry. Pęknięcie lub rozcięcie skóry może pozwolić bakteriom przedostać się do głębszych warstw skóry. Pasożytnicze zakażenie skóry: Małe owady lub organizmy zagrzebujące się pod skórą i składające jaja mogą powodować pasożytniczą infekcję skóry. Dobre badanie lekarskie to najlepszy sposób na ustalenie, co powoduje infekcję skóry. Często lekarze mogą zidentyfikować rodzaj infekcji skóry na podstawie wyglądu i lokalizacji. Twój lekarz może zapytać o twoje objawy i dokładnie zbadać wszelkie guzy, wysypki lub uszkodzenia. Na przykład grzybica często powoduje wyraźną okrągłą, łuszczącą się wysypkę. W innych przypadkach próbka komórek skóry może pomóc lekarzowi określić rodzaj infekcji. Leczenie zależy od przyczyny zakażenia i ciężkości. Niektóre rodzaje wirusowych infekcji skóry mogą ustąpić samoistnie w ciągu dni lub tygodni. Infekcje bakteryjne często leczy się miejscowymi antybiotykami nakładanymi bezpośrednio na skórę lub doustnymi antybiotykami. Jeśli szczep bakterii jest oporny na leczenie, leczenie infekcji może wymagać dożylnego podania antybiotyków w szpitalu. Możesz użyć dostępne bez recepty spraye przeciwgrzybicze i kremy w leczeniu grzybiczej infekcji skóry. Jeśli stan się nie poprawi, zapytaj lekarza o kremy doustne lub miejscowe na receptę. Ponadto można nakładać na skórę kremy lecznicze w celu leczenia pasożytniczych infekcji skóry. Twój lekarz może również zalecić leki zmniejszające dyskomfort, takie jak leki przeciwzapalne. Opieka domowa i alternatywne zabiegi Opieka domowa w przypadku infekcji skóry zmniejsza objawy. Opieka domowa może obejmować: Nakładaj zimne okłady na skórę kilka razy dziennie, aby zmniejszyć swędzenie i stany zapalne. Brać dostępne bez recepty leki przeciwhistaminowe aby zmniejszyć swędzenie. Posługiwać się kremy do stosowania miejscowego i maść aby zmniejszyć swędzenie i dyskomfort. Zapytaj swojego lekarza, co możesz zrobić. Rokowanie w przypadku infekcji skóry różni się w zależności od przyczyny. Większość rodzajów infekcji bakteryjnych dobrze reaguje na leki. Niektóre szczepy bakterii, takie jak gronkowiec złocisty oporny na metycylinę (MRSA), są oporne na powszechnie stosowane antybiotyki i trudniej je leczyć. Istnieje kilka sposobów na zmniejszenie ryzyka wystąpienia infekcji skóry. Częste mycie rąk to jeden z najlepszych sposobów. Infekcje skóry mogą mieć różny przebieg, od łagodnych do ciężkich. Umów się na wizytę u lekarza, jeśli masz chorobę skóry, która powoduje dyskomfort. Twój lekarz będzie w stanie zapewnić niezbędne leczenie w celu wyzdrowienia. Czytaj dalej: Choroby skóry »
Wirusowe zapalenie płuc u dzieci bywa powikłaniem innej infekcji wirusowej – najczęściej grypy lub zapalenia oskrzeli. Zakażenie wirusowe objawia się: stanem ogólnego rozbicia; suchym kaszlem; bólem gardła; uczuciem duszności; bólami w klatce piersiowej; gorączka. Czasami przy tego typu zapalenie płuc objawia się także:
Wirusowe choroby skóry, takie jak opryszczka pospolita, brodawki, czy mięczak zakaźny są bardzo rozpowszechnione wśród ludzi. Chociaż schorzenia te są łatwe do rozpoznania i raczej niegroźne, bywają uciążliwe i trudne do wyleczenia. Opryszczka Opryszczka pospolita to powszechnie występujące, często nawracające wykwity w okolicy ust lub narządów płciowych, stanowiące poważny problem estetyczny. Opryszczka jest chorobą wirusową. Wyróżnia się dwa podtypy wirusa opryszczki: HSV-1, który wywołuje zmiany chorobowe w obrębie błon śluzowych jamy ustnej, skóry twarzy i rogówki oraz HSV-2, odpowiedzialny za zakażenia w obrębie narządów płciowych. Jak dochodzi do zakażenia? Do pierwotnego zakażenia wirusem HSV-1 najczęściej dochodzi w dzieciństwie. Wirus przenosi się drogą kropelkową. Źródłem zakażenia jest osoba z czynną infekcją, ale także zdrowy nosiciel wirusa. Pierwotne zakażenie prowadzi do wystąpienia zmian pęcherzykowych, następnie wirus wnika do zakończeń nerwowych i tam przechodzi w stan utajenia. Do ponownego zachorowania dochodzi pod wpływem różnych czynników: nasłonecznienia, obniżenia odporności, stresu, urazu błony śluzowej. Natomiast do zakażenia podtypem HSV-2 u dorosłych dochodzi drogą płciową, lub u noworodka w czasie porodu. Wrodzone zakażenie wirusem opryszczki zdarza się rzadko, a jeżeli do niego dojdzie ma ono ciężki przebieg, powoduje bowiem uogólnioną wysypkę, żółtaczkę i uszkodzenie różnych narządów. Zmiany na skórze Zakażenie wirusem HSV-1 charakteryzuje się występowaniem drobnych, bolesnych i swędzących pęcherzyków na granicy skóry i błon śluzowych wokół ust, czasem zmiany mogą dotyczyć błony śluzowej nosa lub rogówki. Choroba nie leczona może trwać do 10 dni, czasami towarzyszy jej złe samopoczucie i podwyższona temperatura. W zakażeniu podtypem HSV-2 zmiany, zlokalizowane w okolicy narządów płciowych lub odbytu, mają postać bolesnych pęcherzy, utrzymujących się około 10 dni. Zakażenie wirusem opryszczki zwykłej może prowadzić do wystąpienia groźnych chorób ośrodkowego układu nerwowego, zapalenia mózgu i innych narządów wewnętrznych. Jeżeli w czasie porodu u matki występują zmiany opryszczkowe na narządach płciowych, może dojść do zakażenia dziecka i wystąpienia opryszczki noworodków, charakteryzującej się zapaleniem płuc, mózgu, wątroby i nerek. Jak leczy się opryszczkę? Gdy pojawią się pierwsze objawy choroby: swędzenie lub pieczenie wargi lub uczucie jej powiększania, należy zastosować miejscowo jeden z leków przeciwwirusowych (acyklowir, denotivir lub tromantadynę), dostępnych w postaci kremu lub żelu. Skuteczność takiej terapii uzależniona jest od wczesnego nałożenia leku na zmienione miejsca. Ból i stan zapalny łagodzą również preparaty ziołowe zawierające wyciągi z pięciornika lub z melisy. Leczenie można także uzupełniać doustnymi niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi. Dodatkowym postępowaniem profilaktycznym jest przyjmowanie (w postaci naparów, kropli lub tabletek) preparatów ziołowych zwiększających odporność organizmu. Niestety, w większości przypadków, metody te nie przynoszą trwałego wyleczenia, a choroba często nawraca. U pacjentów z rozsianym zakażeniem skóry lub błon śluzowych, u osób z zaburzeniami odporności oraz u pacjentów z opryszczką narządów płciowych acyklowir stosuje się w postaci dożylnej lub doustnej. W powyższych przypadkach terapia musi być prowadzona pod kontrolą lekarza. Brodawki Brodawki, pojawiające się na dłoniach i stopach są przypadłością dokuczliwą - szpecą skórę i powodują dolegliwości bólowe. Mimo długotrwałego leczenia trudno się ich pozbyć. Brodawki pospolite, popularnie zwane kurzajkami, wywoływane są przez wirusy brodawek ludzkich (HPV) - są to wirusy z grupy ospy. Wyróżnia się kilka odmian tych wirusów - HPV-1 są odpowiedzialne za występowanie brodawek stóp, HPV-1, 2, 4, 7 – powodują pojawienie się brodawek zwykłych, a HPV-3, 10, 29 - brodawek płaskich. U kogo występują? Brodawki najczęściej występują u dzieci, nastolatków, osób ze skłonnością osobniczą oraz u wykazujących zmniejszoną odporność (np. przyjmujących leki immunosupresyjne). Wirus najczęściej wnika do skóry wskutek zadrapania. Do zakażenia dochodzić może na basenie, w saunie, w salach sportowych, a nawet przez podanie ręki. Brodawki charakteryzuje długi okres wylęgania, tj. czas od zakażenia do wystąpienia zmian na skórze, który może trwać kilka miesięcy. Brodawki zwykłe mogą po 6-12 miesiącach ulegać samoistnemu zanikowi, ale czasem leczenie trwa kilka lat. Jak wyglądają zmiany na skórze? Brodawki zwykłe występują na palcach rąk i na wałach paznokciowych, rzadziej na stopach, zwłaszcza w miejscach narażonych na ucisk. Są one grudkami, różnych rozmiarów, barwy szarej lub brunatnej, o zrogowaciałej powierzchni. Brodawki płaskie umiejscawiają się natomiast na twarzy, głównie w okolicy ust i na skroniach. Są one niewielkimi grudkami, sprawiającymi wrażenie nalepionych na skórę, o barwie zbliżonej do zdrowej skóry. Jak leczy się brodawki? Mimo, ze czasem zmiany ustępują samoistnie, to jednak należy je leczyć. Brodawki są bowiem, zwłaszcza przy mnogim występowaniu, szpecące, bolesne, mogą ulegać stanom zapalnym, rozprzestrzeniają się i są zakaźne dla innych osób. Wszystkie rodzaje brodawek są oporne na leczenie. Brodawki pospolite na rękach i nogach można leczyć na wiele sposobów. Jedną z metod jest smarowanie kurzajek sokiem dziko rosnącej rośliny - glistnika jaskółczego ziela. Farmakologicznie można je leczyć preparatami miejscowymi kwasu salicylowego i mlekowego, w postaci płynu lub lakieru. Kuracja taka trwa co najmniej 6-8 tygodni, środki te należy systematycznie nakładać na skórę, gdyż pominięcie smarowania może zaburzyć terapię. Brodawki można również niszczyć płynnym azotem o temperaturze -195°C, usuwać chirurgicznie lub laserem. Wieloletnie utrzymywanie się brodawek, mimo miejscowego leczenia, może wskazywać na zaburzenia odporności i czasem jest wskazaniem do leczenia immunologicznego. Polecane dla Ciebie acyklowir, krem, opryszczka zł aerozol, brodawki / kurzajki zł plaster, brodawki / kurzajki zł Mięczak zakaźny Liczne, drobne guzki, pojawiające się na skórze dziecka, czyli mięczak zakaźny, wymagają szybkiego leczenia, aby nie dopuścić do ich rozprzestrzenienia się. Mięczak zakaźny najczęściej występuje u dzieci. Większą podatność na nią mają dzieci z objawami atopii oraz osoby ze zmniejszoną odpornością. Co wywołuje chorobę? Mięczaka zakaźnego wywołuje wirus Poxvirus, wirus z grupy ospy. Zmiany pojawiają się na skórze mniej więcej po ok. 2-7 tygodniach od zakażenia wirusem. Miejscem, gdzie często dochodzi do zakażenia, są baseny i brodziki. Podstawowym wykwitem jest mały, twardy, półkolisty, woskowo-biały guzek o wymiarach 2-6 mm, z charakterystycznym centralnym wgłębieniem. Zmiany te są na ogół bardzo liczne, choć czasami mogą występować też pojedyncze i wtedy są one znacznie większych rozmiarów. Najczęstszą lokalizacją choroby są ręce, twarz, powieki i okolice narządów płciowych, ale guzki mogą występować wszędzie, nawet na błonach śluzowych. Zazwyczaj nie towarzyszą im żadne objawy, takie jak ból czy swędzenie. Leczenie Ze względu na dużą możliwość zakażenia zmiany należy leczyć zaraz po zauważeniu, gdyż mogą się one rozprzestrzenić po całym ciele. Leczenie polega na łyżeczkowaniu, elektrokoagulacji lub wyciskaniu mechanicznym treści. Za każdym razem po zabiegu skórę należy posmarować jodyną. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Choroby jamy ustnej - co warto o nich wiedzieć? Choroby jamy ustnej występują dość powszechnie, ale ich niekorzystne następstwa są zazwyczaj bagatelizowane. Tymczasem zmiany te mają wpływ na zdrowie całego organizmu. Jak pielęgnować stopy? Pielęgnując ciało za pomocą kosmetyków, często zapominamy o stopach. A przecież ściśnięte skarpetkami lub rajstopami i uwięzione w niewygodnych butach, ciężko pracują przez cały dzień pokonując wiele kilometrów. Zespół jelita drażliwego (IBS) — przyczyny, objawy, dieta i leczenie Zespół jelita drażliwego to jedna z najczęstszych dolegliwości układu pokarmowego. Szacuje się, że jest on diagnozowany u około 20 proc. ludzi. Ten zespół zaburzeń funkcji jelit polega na występowaniu przez okres co najmniej 12 tygodni zmian rytmu wypróżnień z towarzyszącymi wzdęciami oraz uczuciem niepełnego wypróżnienia. Wstydliwy problem, czyli co warto wiedzieć o nietrzymaniu moczu Nietrzymanie moczu polega na jego niekontrolowanym wycieku z pęcherza moczowego. Może to być kilka kropel, stałe kapanie lub nawet strumień. Dolegliwość ta dotyczy ludzi w każdym wieku, ale jest najczęstsza u starszych kobiet. Ostry ból brzucha – kiedy może być groźny? Ból brzucha zazwyczaj budzi niepokój, zwłaszcza jeżeli jest ostry i silny. Należy pamiętać, że nie każdy nagły ból brzucha spowodowany jest schorzeniem wymagającym leczenia w szpitalu. Dlatego warto umieć odróżnić błahą dolegliwość (wywołaną np. wzmożonymi ruchami robaczkowymi jelit) od objawów sugerujących poważną chorobę. Zasady pracy przy komputerze Wprowadzenie kilku zmian w pozycji ciała w stosunku do monitora wyeliminuje wiele przyczyn fizycznego i umysłowego napięcia całodziennej pracy w biurze. Proste techniki zapewniające odpoczynek oczom mogą zapobiec kłopotom ze wzrokiem i dokuczliwym bólom głowy. Męski problem, czyli choroby gruczołu krokowego Schorzenia prostaty występują głównie u mężczyzn w wieku dojrzałym. Rozrost gruczołu krokowego, który doprowadza do zaburzeń w oddawaniu moczu dotyczy znacznej części populacji mężczyzn po 50 roku życia. Regularne badania profilaktyczne przeprowadzane u mężczyzn w tym wieku umożliwiają wczesne wykrycie stanów nowotworowych prostaty.
Choroby skóry można klasyfikować według różnych kategorii, przy czym niektóre z nich są zaliczane do kilku z nich. Zazwyczaj dzielimy je na choroby: uwarunkowane genetycznie, m.in. bielactwo nabyte, łuszczyca, atopowe zapalenie skóry (AZS), niektóre nowotwory, wirusowe, m.in. opryszczka, brodawki, półpasiec,
Spis treści: 1. Przyczyny infekcyjnego zapalenia Podstawa Szkarłatna gorączka ospy lub ospy wietrznej 2. Leczenie zakaźnego zapalenia skóry metodami ludowymi zapalenie zakaźne zakaźnej skóry jest chorobą skóry, która może występować jako niezależny choroby lub być objawem różnych chorób zakaźnych, takich jak odra, szkarlatyna i różyczce. Czynnikiem sprawczym zakaźnego zapalenia skóry, jako niezależnej choroby, są infekcje grzybicze i bakteryjne. diagnostyce tej choroby jest trudny do określenia jego przyczyn i konsekwencji przypisać prawidłowego leczenia. W przypadku zakażenia lub wirusowe zapalenie skóry jest współistniejące choroby, konieczne jest, aby skupić się na leczeniu choroby leżącej u podłoża. Po jego leczeniu zakaźne zapalenie skóry zniknie. Jeśli zapalenie skóry jest spowodowane infekcją lub uszkodzeniem skóry przez chorobę grzybiczą, jej leczenie jest po prostu konieczne. W zakaźnym zapaleniu skóry trudno jest z góry określić proces jego rozwoju i możliwe powikłania. Czasami może to prowadzić do innych rodzajów chorób. powoduje zakaźnych infekcji skóry , ospa wietrzna, szkarlatyna, odra i inne; choroby przenoszone drogą płciową; porażka skóry z chorobami grzybiczymi; powikłania po leczeniu i operacji. Objawy zakaźnego zapalenia skóry Wyróżnij objawy zakaźnego zapalenia skóry w zależności od rodzaju choroby, która została spowodowana. 1. Kid Choroba najczęściej dotyka dzieci. Pierwotne objawy kory są podobne do przeziębienia. Jest to podwyższona temperatura, łagodny kaszel, osłabienie, nieumarli. Jednak możliwe jest odróżnienie odry od przeziębienia poprzez jej charakterystyczną manifestację: wysypka, która rozprzestrzenia się szybko w całym ciele. charakter wysypki, Pierwszy dzień: Główne widoczne blizny na twarzy. Drugi dzień: Wysypka rozciąga się na plecy, klatkę piersiową i ramiona. Dzień 3: Małe czerwone kołki pokrywają już całe ciało. Zapalenie skóry wywołane przez odrę występuje około tygodnia po wystąpieniu choroby. Kieszenie wysychają, a następnie opadają, pozostawiając na skórze brązowe plamy. Po dwóch tygodniach plamy znikają. 2. Scarlettin Zapalenie skóry, które jest współistniejącą chorobą szkarlatynową, przejawia się zarówno u dzieci jak iu dorosłych. Małe czerwone pryszcze zaczynają pojawiać się na ciele ludzkim przed końcem pierwszego dnia choroby. Najpierw pojedyncze pryszcze pokrywają twarz, górną część ciała, ramiona, a następnie czerwona wysypka rozprzestrzenia się po całym ciele. Ale po pewnym czasie ich liczba znacznie się zwiększa, skóra jest całkowicie pokryta trądzikiem, który bardzo swędzi i powoduje dyskomfort u osoby. Po 2-3 dniach pryszcze pokrywa się skorupą, a skóra pod nimi zaczyna się gojenie się skóry następuje w ciągu 2-3 tygodni. 3. Ospa lub ospa wietrzna Chorobie towarzyszy pojawienie się wysypki. Jasne różowe plamy pojawiają się w całym ciele i towarzyszy silne swędzenie. Po pewnym czasie pryszcze są wypełnione bezbarwną lub mętną cieczą i zaczynają stopniowo pękać. Pojawienie się takiego trądziku jest możliwe w ciągu pięciu dni od wystąpienia choroby. Pomimo silnego swędzenia nie jest konieczne otwieranie pęcherzyków. Spowoduje to pojawienie się licznych owrzodzeń na skórze, a także ryzyko zakażenia ran. Ponadto, po leczeniu w miejscu trądziku pozostają głębokie blizny. Leczenie zakaźnego zapalenia skóry Do leczenia tego typu choroby konieczne jest podejście do kompleksu. Wynika to z faktu, że trudno jest określić przyczynę powodującego zapalenie skóry. Dlatego też leczenie uzależnienia od narkotyków powinno obejmować leki działające na różne rodzaje leczenie powinno zminimalizować objawy zakaźnego zapalenia skóry, takie jak swędzenie, nagromadzenie płynu w trądziku, obrzęk. w leczeniu infekcyjnych specjalistów zapalenie skóry najczęściej stosowane leki ze sterydami. Leki te stosuje się zewnętrznie w obszarze dotkniętym zakaźnym zapaleniem skóry. Leczenie trwa do momentu, gdy wysypka nie zostanie całkowicie zakończona, a wszystkie oznaki choroby nie zostaną wyeliminowane. Jest to konieczne w celu zapobiegania ponownemu powstawaniu zakaźnych chorób skóry lub chorób, takich jak zapalenie skóry opryszczkowe Duhring. Leczenie tradycyjne metody ułatwienia stan pacjenta i zmniejszyć swędzenie i obrzęk mogą być tradycyjne leki. Ich użycie w celu zminimalizowania prawdopodobieństwa ran, które mogą zostać zainfekowane. Jednak przed zastosowaniem alternatywnych terapii wymagana jest obowiązkowa konsultacja z lekarzem. W walce z zakaźnym zapaleniem skóry dobrze jest używać ziemniaków z serem. Kilka małych ziemniaków należy oczyścić i rozdrobnić na małych kaszach. Otrzymaną mieszaninę należy nanosić na zakażone obszary zakaźnym zapaleniem skóry. Po 15 minutach mieszaninę myje się ciepłą wodą i suszy skórę. Dobre narzędzie do dezynfekcji obszarów skóry - Krem z dziurawcem i masłem. Aby go przygotować, należy zrobić bulion z dziurawcem. Do tej stołowej łyżki ziół wlać 100 ml wrzącej wody i parzyć przez kilka minut. Następnie są kruszone i schładzane do temperatury pokojowej. Ochłodzoną bulion miesza się z 50 gramami zakaźnego zapalenia skóry ostrzegają, że choroba oznacza uszkodzić, albo nie. Ale możesz spróbować zmniejszyć stopień surowości i manifestacji. W celu zminimalizowania ryzyka zakaźnych lekarzy zapalenie skóry polecić żadnego kontaktu z pacjentami z chorobą, zwiększają odporność, przestrzegać higieny osobistej i szukać odpowiedniego leczenia w przypadku chorób skóry. Istnieje również możliwość zapobiegania chorobom zakaźnym drogą istnieje szereg szczepionek przeciw takim chorobom, które gwarantują prawie 100% ochronę przed infekcjami.
Późniejsze pojawienie się żółtaczki: zażółcenie skóry i twardówki oczu. Swędzenie skóry, nasilające się nocą, prowadzące do zakłócenia snu. Na skórze mogą być widoczne ślady drapania. W cięższych przypadkach do triady Charcota mogą dołączyć zaburzenia świadomości i objawy wstrząsu, tworząc tzw. pentadę Reynoldsa.
Najczęściej występujące choroby wirusowe skóry Wśród najczęściej występujących chorób wirusowych dotykających zarówno kobiety, jak i mężczyzn (w każdym wieku) można wymienić takie dolegliwości jak: opryszczka, brodawki wirusowe skórne i płciowe, ospa wietrzna, półpasiec, mięczak zakaźny. Drogą zakażenia jest najczęściej bezpośredni kontakt fizyczny z osobą chorą (pocałunek, stosunek płciowy, dotyk), ale może do niego dojść również za pośrednictwem przedmiotów, np. ręczników, naczyń, a w przypadku dzieci – zabawek, których wcześniej używał ktoś cierpiący na daną dolegliwość. Wirusy, po wniknięciu do organizmu, namnażają się w komórkach, wywołując różne reakcje – powstawanie guzów, sączących się pęcherzyków, krost, wykwitów itp. Opryszczka – 2 wirusy Opryszczka to choroba wywoływana przez 2 typy wirusa Herpes simplex virus: HSV 1 i HSV2. Pierwszy skutkuje pojawieniem się objawów w obrębie twarzy (głównie usta, najczęściej na ich granicy ze skórą, ale może również zostać przeniesiona na błony śluzowe nosa czy na oczy – wywołując zapalenie rogówki). Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt z chorym – drogą kropelkową – lub poprzez kontakt z używanymi przez niego naczyniami, sztućcami czy nawet ręcznikiem do twarzy. Drugi wywołuje objawy w okolicach narządów płciowych – zarówno kobiet, jak i mężczyzn i przenosi się właśnie drogą płciową. Szacuje się, że wirusem HSV1 zarażonych jest aż 90% globalnej populacji! Po pierwszym zakażeniu, wirus wędruje do zwojów nerwowych w mózgu, gdzie przebywa, co jakiś czas „budząc się” i skutkując pojawieniem się na skórze swędzących, wypełnionych surowiczą treścią pęcherzyków, które następnie ropieją i pękają, by w finalnej fazie zaschnąć i pokryć strupem. Każda osoba, która została zarażona, jest nosicielem wirusa do końca życia. W przypadku HSV2 u mężczyzn pojawiają się pęcherzykowe wykwity skórne zlokalizowane na prąciu, rzadziej na mosznie lub wewnętrznej części ud. Natomiast u kobiet pęcherzyki umiejscawiają się na wargach sromowych, kroczu, w pochwie oraz szyjce macicy (nie muszą pojawić się na wszystkich naraz). Opryszczka najczęściej ma charakter samoograniczający się po kilku dniach – ale zdarza się, że zakażenie wirusem przybiera cięższą postać. Leczenie opryszczki Niestety do dziś nie wynaleziono remedium na wirusa Herpes simplex – na rynku obecne są medykamenty przeciwwirusowe, ale nie są one w stanie całkowicie usunąć go z naszego organizmu, a jedynie hamują jego namnażanie w komórkach. W przypadku zakażenia HSV1 i pojawienia się wykwitów na ustach można również stosować specjalne plasterki, które przyspieszają wysuszanie pęcherzy i ułatwiają ich gojenie. Dodatkowo osłonięcie/zaklejenie chorego miejsca minimalizuje możliwość przeniesienia wirusa np. w okolice błon śluzowych nosa czy do oka. Osoby zakażone HSV2 powinny zgłosić się do dermatologa – a jeśli zmiany dotyczą kobiety ciężarnej, konieczna jest konsultacja ginekologiczna. Brodawki wirusowe Jest to grupa schorzeń skóry wywołanych przez ludzkiego wirusa brodawczaka (HPV). Wirus wnika do skóry w następstwie bezpośredniego kontaktu. Do zakażenia dochodzi w miejscach najczęściej narażonych na urazy, czyli stopy, ręce, kolana. Zakażeniu sprzyja wspólne użytkowanie basenów, łazienek, sypialni. Wirus powoduje namnażanie się komórek skóry, co w rezultacie powoduje powstawanie brodawek. Zmiany mogą się lokalizować zarówno na skórze, jak i błonach śluzowych. Brodawki w okolicach płciowych zwane też kłykcinami kończystymi należą do chorób przenoszonych drogą płciową. Leczenie brodawek wirusowych Metody terapeutyczne obejmują leczenie zachowawcze i zabiegowe. Leczenie preparatami zewnętrznymi jest skuteczne przy zmianach o niewielkim nasileniu. . W przypadkach zmian bardziej nasilonych i niepoddających się leczeniu zachowawczemu skuteczne są metody zabiegowe, takie jak krioterapia ciekłym azotem lub podtlenkiem azotu, elektrochirurgiczne usunięcie brodawek, zastosowanie lasera CO2 lub chirurgiczne opracowanie zmian skórnych. Wybór metody jest zróżnicowany i dostosowywany indywidualnie przez lekarza dermatologa. Należy pamiętać, że wyżej wymienione sposoby leczenia są tylko metodami leczącymi objawy. Nie ma leku skutecznie eliminującego wirusa HPV ze skóry. Mięczak zakaźny Jest to powszechnie występujące zakażenie skóry wywołane przez wirusa mięczaka zakaźnego (MCV). Choroba najczęściej występuje u dzieci w wieku szkolnym i u młodych dorosłych aktywnych seksualnie. Zakażalność jest duża. Do zakażenia dochodzi w wyniku bezpośredniego kontaktu fizycznego skóry ze zmianą chorobową. Choroba objawia się występowaniem guzków o gładkiej, kopulastej powierzchni, często z wgłębieniem w centrum, barwy skóry zdrowej lub białawej Wykwity najczęściej lokalizują się na skórze rąk, twarzy i narządów płciowych. Mogą zajmować też błony śluzowe. Jak leczymy? Choroba ma charakter samoograniczający, a zmiany ustępują samoistnie bez pozostawienia śladu. Może to trwać jednak wiele miesięcy. W leczeniu stosuje się chirurgiczne usuwanie guzków lub miejscowe preparaty, które powodują ustąpienie zmian. Po przebyciu choroby bardzo rzadko zmiany pojawiają się po raz drugi.
Bardzo rzadko, ale jednak zdarza się, że po drodze do warg, wirus wyruszający ze zwojów nerwowych zbłądzi w kierunku głowy. Może wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych albo zapalenie mózgu; bardzo trudne do wyleczenia. A nawet gdy zostanie wyleczone, pozostawia przykre konsekwencje neurologiczne.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Wirusowe choroby skóry mogą przybierać formę dolegliwości: alergicznych, autoimmunologicznych, nowotworowych i innych. Należy jednak zwrócić uwagę szczególnie na dwie grupy schorzeń wywołanych przez wirusy opryszczki i przez wirusa brodawczaka ludzkiego. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Rodzaje wirusowych chorób skóry 1. Opryszczka pospolita. Jest dolegliwością określaną popularnie „zimnem” lub „febrą”. Wywołana jest przez zakażenie wirusem opryszczki pospolitej, które zwykle zdarza się między 1. a 5. rokiem życia. Objawy opryszczki pospolitej Aż 99% pacjentów przechodzi opryszczkę pospolitą bez żadnych większych objawów. U 1% mogą wystąpić objawy opryszczkowego zapalenia jamy ustnej (gorączka, pęcherzyki, nadżerki, ślinotok), czasem zapalenie rogówki, a niekiedy opryszczkowe zapalenie mózgu i opon. Zarówno pacjenci, którzy przebyli pierwsze zakażenie objawowo, jak i ci, którzy przeszli je bezobjawowo pozostają do końca życia nosicielami wirusa w zwojach nerwowych. U części chorych zakażenie co jakiś czas się ujawnia (zwykle w tym samym miejscu i pod wpływem tych samych czynników prowokujących, jak: przeziębienie, przegrzanie lub miesiączka). Typowe umiejscowienie opryszczki to: warga, skrzydełko nosa, okolice narządów płciowych. Zanim pojawią się pierwsze objawy chorobowe, pacjent odczuwa pieczenie i mrowienie, a po jakimś czasie pojawia się rumień i kilka lub kilkanaście pęcherzyków z surowiczym płynem. Po kilku dniach pęcherzyki zasychają w strupek i zmiana goi się. Osoby z aktywną opryszczką powinny unikać dzieci z atopowym zapaleniem skóry, gdyż istnieje możliwość masywnego przeniesienia zakażenia i niebezpiecznego zapalenia mózgu. Wystąpienie aktywnej opryszczki na narządach płciowych kilka dni przed porodem jest wskazaniem do rozwiązania ciąży za pomocą cięcia cesarskiego. Dzięki temu noworodek jest chroniony przez zakażeniem. Leczenie Opryszczkę pospolitą o niewielkim nasileniu i rzadko nawracającą leczy się miejscowo przy pomocy preparatu przeciwwirusowego. Z kolei ciężkie i częste nawroty wymagają leczenia ogólnego, jednakże nawet długotrwałe leczenie nie jest w stanie całkowicie usunąć wirusa z organizmu. 2. Półpasiec Wirus prowadzący do półpaśca przy pierwszym kontakcie wywołuje chorobę zakaźną znaną jako ospa wietrzna, następnie wirus pozostaje w kilku latach, zwykle przy zaburzeniach odporności, wirus uaktywnia się, będąc przyczyną półpaśca. Szerzy się wówczas do skóry wzdłuż nerwów czuciowych, przez co zmiany skórne przyjmują charakterystyczne ułożenie po jednej stronie ciała, w strefie unerwionej przez jeden, czy dwa nerwy. Objawy Pierwszym sygnałem sugerującym półpaśca jest przeczulica skóry i uczucie mrowienia. Następnie pojawia się: rumień, pęcherzyki surowicze, nadżerki i strupy, zmiany krwotoczne lub martwicze (przy cięższym przebiegu mogą wystąpić), nerwobóle. Najbardziej niebezpieczna jest lokalizacja półpaśca na czole i powiekach, ponieważ mogą rozwijać się zmiany na rogówce oka, które w konsekwencji mogą prowadzić do całkowitej ślepoty. Dlatego ważne jest wykonywanie kontrolnych badań u okulisty, ponieważ zmiany na rogówce lubią występować znacznie później niż zmiany skórne. Półpasiec powinien być leczony pod kontrolą lekarza. Pacjentom podaje się najczęściej preparaty ogólne i miejscowe. 3. Brodawki skórne Wirusy ludzkiego brodawczaka występują w ponad stu różnych rodzajach. Wiele z nich ma udowodnione działanie rakotwórcze (zwłaszcza w obrębie błon śluzowych dróg rodnych), inne są o to podejrzewane, jeszcze inne wywołują łagodne rozrosty skórne typu brodawek. a) brodawki pospolite: pojedyncze lub mnogie grudki i guzki, o nierównej zrogowaciałej powierzchni i niezapalnej podstawie. Najczęstszą ich lokalizacją są: dłonie, palce, stopy, wały paznokciowe oraz okolice pod paznokciami. b) brodawki bolesne podeszew: specjalna odmiana dużych, bolesnych brodawek podeszew, którymi zakażamy się najczęściej na basenie. Charakterystyczne jest spontaniczne ustępowanie (co poprzedzone jest wystąpieniem czarnego zabarwienia) i pozostawianie odporności. c) brodawki płaskie (młodzieńcze): występują zwykle bardzo licznie, przypominają drobne grudki o płaskiej powierzchni, są barwy żółtobrunatnej i umiejscowione najczęściej na twarzy lub dłoniach. Sprawdź, czym jest tzw. trójkąt śmierci 4. Kłykciny kończyste: uszypułowane, kalafiorowate guzki, a czasem guzy umiejscowione na narządach płciowych i w okolicy odbytu. Zakażenie może się przenosić drogą płciową. Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. wirusowe choroby skóry choroby wirusowe zmiany skórne zmiany na skórze choroby skórne infekcje wirusowe Biegunki pochodzenia wirusowego - przyczyny, objawy i leczenie Za najczęstsze podłoże ostrych biegunek, zwłaszcza w krajach o wysokim standardzie życia i dużej higienie, uważa się zakażenia wirusowe, a wśród nich –... Kazimierz Janicki Rewelacyjne dane dotyczące szczepionki przeciwko wirusowi, który zabija 300 tys. kobiet rocznie Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) może zmniejszyć liczbę przypadków raka szyjki macicy nawet o 90 proc. Wyniki najnowszych badań... Adrian Dąbek Dlaczego lekarze przepisują cynk w przebiegu chorób wirusowych? Na świecie istnieje cały wachlarz chorób wirusowych atakujących organizm ludzki - poczynając od chorób skórnych, przez choroby narządów wewnętrznych, a kończąc na... Kontakt z wirusem HCV mogło mieć 90 proc. Polaków. Pierwsze objawy nawet po 30 latach Kontakt z wirusem HCV mogło mieć ponad 90 proc. z nas. Choroba może dać o sobie znać nawet po 30 latach, wtedy jednak wątroba, którą atakuje wirus, jest już w... Monika Mikołajska Plan: do 2030 r. całkowicie wyeliminować WZW typu C. W Polsce 120 tys. osób nie ma pojęcia, że choruje Do zakażenia wirusem HCV może dojść w bardzo wielu miejscach: u stomatologa, kosmetyczki, podczas wykonywania tatuażu, wirus przenosi się przez kontakt z zakażoną... Karolina Świdrak Wirusowe zapalenie wątroby można wyleczyć. Co musimy wiedzieć o chorobie? Wirusowym zapaleniem wątroby typu C zakażonych jest w Polsce ok, 150 tys. osób. Jednocześnie, według szacunków, nawet 120 tys. chorych to tzw. „zaginieni”, czyli... Genetyczne szczepionki na COVID-19. Czy istnieje możliwość włączenia wirusowego RNA do ludzkiego genomu? [WYJAŚNIAMY] Im bliżej planowanego terminu szczepień przeciwko COVID-19, tym więcej pytań o bezpieczeństwo nowoczesnych szczepionek. Wiele obaw wywołuje już sama nazwa –... Monika Zieleniewska Wirusowe zapalenie wątroby - objawy, profilaktyka, czynniki ryzyka. WZW a nowotwory Wirusowe zapalenie wątroby to choroba narządu wywołana przez wirusy hepatotropowe i niehepatotropowe. WZW jest martwicą wątroby, która najczęściej jest... HBs antygen a wirusowe zapalenie wątroby typu B. Jak przebiega badanie antygenu HBs? Wirusowe zapalenie wątroby może być powodem rozwoju marskości wątroby oraz nowotworów złośliwych. Jeden z najpopularniejszych w Polsce wirusów wywołujących tę... 86 proc. Polaków zakażonych wirusowym zapaleniem wątroby o tym nie wie W Polsce wirusem zapalenia wątroby typu B i C zakażonych jest 650 tys. osób, z czego 86 proc. nie jest tego świadomych – wynika z danych udostępnionych w czwartek... Dorota Stelmaszczyk
E6QFc0. 405 310 43 211 130 251 252 345 51
wirusowe zapalenie skóry zdjęcia